Net over de grens, in België, ligt een groot netwerk aan (verbindings)routes. Vanuit Essen heb je de mogelijkheid om naar de trails van de Kalmthoutse Heide te rijden, maar ook Bergen op Zoom en Rucphen en Roosendaal zijn te verbinden.

Wij zochten uit of de Wildertse Duintjes en de Horendonkse bossen de moeite waard zijn.
Dat zie je uiteraard in de video!

Meer info over het netwerk vind je hier: Essen

Het mountainbike walhalla van Nederland heeft een nieuwe aanwinst.
Wat voorheen meer een verbinding tussen Zeist en Hoge- en Lage Vuursche was, is nu een volwaardig route van een kilometer of twintig.

Soest is een prachtige route geworden dat, hoewel je duidelijk kan zien dat het op de U.H.R. ligt, toch een beetje een eigen karakter heeft. En dat maakt het leuk om deze trail snel een keer te gaan rijden.

Hoewel hij niet de hoogtemeters van bijv. Amerongen heeft, hebben de bouwers slim gebruik gemaakt van alle hoogtemeters die er liggen. Wat mij vooral opviel, waren de relatief diepe rollers en de mogelijkheid om kleine sprongen te maken her en der op de trail.
Het wat meer technische gedeelte ‘De Bergjes’ vind ik een toffe ontwikkeling om te zien. Hier liggen een aantal toffe afdalingen met een leuke jumpline van ‘top to bottom’.

Voor deze route heb je ook het vignet van de utrechtse heuvelrug nodig: meer info over het vignet

Klik op de foto’s voor een vergroting.

Check de video om een indruk te krijgen de nieuwe route van Soest.

Samen met Bas van Vasa Sport was ik op pad om de trails tussen Winterberg en Willingen te verkennen.
Vasa Sport organiseert een mountainbike weekend in dit gebied waarin ze beide bikeparks en deze trails combineren. En ik was benieuwd wat er allemaal voor trails in dit prachtige gebied liggen.

Kortingscode: iedereen die via deze link een code opvraagt krijgt korting op dit prachtige mountainbikeweekend!

Klik op de foto’s voor een vergroting.

Check de video om een indruk te krijgen van de trails in het prachtige Hoch Sauerland.

Edit: De Clinic zit vol! Ik twijfel er niet over dat er een vervolg zal komen 🙂

Op vrijdag 23 juni organiseren MTB Gids Heuvelrug en ik een gezellig clinic waarin aandacht besteden aan het springen van tables, drops en technisch klimmen en dalen. En we sluiten af met burgers en een biertje.

Hieronder alles wat je moet weten:

Datum: vrijdag 23 juni
Tijd: 16:00 uur – 19:30 uur
Niveau: licht gevorderd
Locatie: Trainingslocatie MTB Gids Heuvelrug, Scherpenzeelseweg 53, Leersum
Aantal deelnemers: 12 – 18
Kosten: 57,50 euro (Inclusief: clinic, drankje, burger en bier)
Bescherming verplicht: Helm en handschoenen. Natuurlijk kun je ook knie- en elleboogpads meenemen.
Eigen fiets: Met dropper of zadelpen met snelsluiting. Advies: flat pedals.
Reserveren: Stuur een mailtje naar: info@mtb-challenge.eu (Onder vermelding van je naam en telefoonnummer. Mocht je vega eten, geef dit dan ook even aan.) Je krijgt een reactie met een betaalverzoek. Na betaling is je reservering definitief.
De clinic gaat door bij voldoende aanmeldingen, en vol = vol.

Deze clinic is echt gericht op het trainen van de genoemde skills. Na een gezamenlijke warming-up zijn er drie rondes waarin de focus op een van de skills ligt en je begeleiding krijgt om hier een flinke groei in te maken.

Klik op de foto’s voor een vergroting.

Check de video om een indruk te krijgen van het terrein waar we gaan rijden.

Samen met twee voormannen van de Noordbikers heb ik, na zes jaar, opnieuw de route van Noordwijk in beeld gebracht. En ik was vergeten hoe leuk deze route eigenlijk is!

De trail bestaat grotendeels uit singletracks. Deze zijn op sommige stukken voorzien van schelpen, zodat je er ook in de droge periodes prima kunt rijden. Her en der zijn wat leuke features te vinden en met ruim 200 hoogtemeters valt er zeker ook wat te klimmen! Om aan je kilometers te komen kan je de route op verschillende punten oppakken en nogmaals rijden. Of je pakt de route van Noordwijkerhout erbij, dan kom je uit op ruim 20 kilometer. De video van Noordwijkerhout volgt zeer snel!

Met dank aan de Noordbikers voor het gezelschap en de pannenkoek 🙂

Klik op de foto’s voor een vergroting.

Meer info over de route: Website Noordbikers en MTBroutes

Op de Kalmthoutse Heide liggen een aantal hele gave trails. Tussen Ossendrecht en Huijbergen zijn vier leuke lusjes te verbinden. Voor dit gebied moet je een (dag)vignet aanschaffen.

Van de vier lussen vind ik deze het meest uitdagend. De singletracks zijn snel en zitten vol met leuke kleine features. Deze paarse lus heeft een lengte van 9 kilometer en is daardoor misschien wat kort,
maar als je hem combineert met de groene lus (6 km), heb je toch een mooie ronde van 15 kilometer.

Zeker de moeite waard om hier een keer een dagje door te brengen om alles lusjes te rijden.

Enjoy!

Meer info over de route: MTB Routes
Website om je vignet aan te schaffen: Mountainbiken Kalmthout

De afgelopen maanden heb ik aandacht besteed aan het goede doel ‘Trees For All‘. Zij planten bomen in binnen- en buitenland. Omdat ik graag iets terug wilde doen voor de natuur waar wij met z’n allen zo veel van genieten, heb ik deze actie opgezet. Mensen konden doneren via mijn actiepagina, maar ook heb ik twee ride-outs georganiseerd waarbij de volledige winst naar Trees For All ging.

De eerste ride-out werd verzorgd door Menno van Off-Trails in het prachtige, die dag wat regenachtig en modderige, Limburg.
De tweede ride-out werd verzorgd door Wouter en Sanne van Bikeguide op de Utrechtse Heuvelrug.

Hoe die dagen verliepen, dat zie je in de video!

Mocht je nog iets willen bijdragen, je plant al een boom voor 5 euro.
Hierbij de link naar mijn pagina: Een donatie doen

We stappen nog een keer af, we zijn op haarspeldbocht nummer 13. De klim naar Breithorn is met 2451 meter de hoogste die we deze trip moeten bedwingen. We zijn al ruim vier uur aan het klimmen van bocht naar bocht. De gemiddelde kilometers op onze navigatie geven nu 3,2 km/u aan. Na weer een slok van ons vers getapte bergwater en wat snelle suikers stappen we weer op. Nog één haarspeldbocht te gaan. Maar juist tijdens deze zwaarste kilometers van de trip beseffen we ons goed dat we bevoorrecht zijn dat we in deze tijd (zomer 2020) in het buitenland zijn en deze challenge mogen doen. Dus terwijl het zweet onder onze helm vandaan gutst en onze bovenbenen branden leggen wij de laatste hoogtemeters af met het mantra:

‘this is a privilege’.

We zijn in Zwitserland, in Fiesch om precies te zijn. Een klein, mooi dorpje in de Zwitserse Alpen en tevens de startplek van de epische tocht die we gaan maken. De komende drie dagen doen wij namelijk de Stoneman Glaciara. De Stoneman is een ‘wedstrijd’ waar deelnemers op hun eigen tempo aan mee kunnen doen. Je kiest zelf of je er een, twee of drie dagen over wilt doen. Wij kiezen voor drie dagen, want foto’s nemen kost natuurlijk tijd en ook omdat we toch wel ‘gondelmensen’ zijn in dit soort landen en niet gewend zijn aan uren klimmen.

Dag 1:  Fiesch – Mörel (45KM // 1927 HM)

Na een prima eerste nacht en stevig ontbijt staan we met volle bepakking klaar bij de bikes. Helm op, kniebeschermers op de schenen en een big smile op ons gezicht. Let’s go! Onze gids lijkt er nog niet klaar voor, want hij stapt zonder zijn bescherming stapt hij op zijn fiets. Op de hoofdweg slaan we steil bergweggetje in en snappen we onze gids: onze eerste kilometers bestaan voornamelijk uit klimmen over asfalt en ‘fireroads’. Met de kniebeschermers zijn we momenteel volledig overdressed en de helm houdt de warmte op ons hoofd flink vast. We fietsen zo’n vijf kilometer per uur.

Onze eerste stempelpost ligt op 2364 meter hoogte. De weg er naartoe verandert langzaam van naaldbos naar stenen landschap boven de boomgrens. Soms verdwijnt de omgeving in dichte mist van de wolken, wat een sprookjesachtige sfeer geeft. Onderweg komen we bakken tegen waar we vers water bij kunnen vullen. Dit doen we ook elke keer, want tijdens het klimmen verliezen we aardig wat vocht. 

Na een bergtunnel van zo’n duizend meter komen we aan bij de eerste stempel. Euforisch drukken we het gaatje in de kaart. ‘One down, five to go!’ Bij de nabijgelegen berghut vullen we onze calorieën aan waarna we weer vol energie op de fiets kunnen stappen. Voordat we wegrijden zegt onze gids nog even: ‘you can put on your kneepads now’. ‘Eindelijk’, denken we met een grote glimlach.

De trails die volgen zijn rotsachtig langs diepe ravijnen, maar met adembenemende uitzichten over de Fieschergletsjer. Sommige stukken kunnen we voluit en andere stukken moeten we lopen, we doen koeien slalom op de trail en scheuren door kleine watertjes. Deze kilometers waren non-stop genieten!

De klim naar het volgende checkpoint is pittig en de laatste 300 meter is zo steil en rotsachtig dat we overgaan op ‘hike a bike’. Moosfluh ligt op 2334 meter hoogte en heeft een panorama uitzicht over de Aletsch gletsjer. Dit is met zijn bijna 24 kilometer de grootste en meest bekende gletsjer van de Alpen. Op sommige punten is het ijs zelfs 900 meter diep. Na een welverdiende zwitserse chocoladereep en het tweede gaatje in onze kaart is het tijd om de mooie trail langs de gletsjer te volgen. 

De trails veranderen langzaam van rotsachtig naar flowy terwijl het landschap steeds weer groener wordt. Halverwege de berg weet mijn gids wat alternatieve (enduro) afdalingen. Daar zeggen wij geen nee tegen! De trails zijn steil, rotsachtig en zitten vol met switchbacks. Heel tof, maar de vermoeidheid zorgt er toch voor dat we slordige foutjes maken. Dus om ongelukken te voorkomen pakken we de laatste hoogtemeters over het asfalt. 

Onze spullen zijn al bij het volgende hotel afgegeven, dus we kunnen gelijk opfrissen en aan tafel. En net voor we afscheid nemen zegt onze gids met een grijns: ‘sleep well, because tomorrow is going to be a little bit harder…’.

Dag 2: Mörel – Ernen (37 km // 1763 hm)

Na een prima nachtrust en een rijkelijk ontbijt ontmoeten we onze volgende gids. Ook hij benadrukt dat deze dag een pittige zal worden. Ons eerste deel van de dag zal bestaan uit een klim van ruim 1600 hoogtemeters. Verdeeld over een stuk asfalt, een paar singletrails en de eerder genoemde haarspeldbochten. Vaak als wij op reis zijn maken we veel gebruik van de skiliften en gondels, dit scheelt ons tijd en die tijd besteden wij maar al te graag aan afdalingen! Maar klimmen is wat deze Stoneman een ‘challenge’ maakt. 

Na ruim vier uur staan we boven. Daar is gelijk ook de hoogst gelegen stempelpost. Breithorn, 2451 meter. We worden verwelkomd door een passerende boerin met een kudde koeien. En terwijl de koeienbellen luid tussen de bergtoppen galmen slaan wij het derde gaatje in de kaart. 

Het grootste gedeelte van de tocht zal nu bestaan uit afdalen. Ook deze gids kent wat alternatieven om beneden te komen. We lopen een paar honderd meter door een weiland. Boven de groene horizon steken een aantal witte bergtoppen uit. Halverwege het weiland vormt een greppel zich langzaam tot een trail. Helm op, beschermers aan, genieten maar!

De trails zijn smal, maar overzichtelijk, dus we kunnen voluit! Af en toe slippen we rakelings langs de afgrond, maar de kick wint het van de angst. Vijftien minuten en honderden hoogtemeters later komen we tot stilstand. De pijn en strijd van de uren daarvoor volledig vergeten.

De trail die volgt is wat meer flowy en volgt een rivier naar beneden. Hier en daar kunnen we een sprongetje wagen over wat vlakke grote stenen. Het tempo ligt hoog en op wat smalle switchbacks na is het een heerlijke trail om even bij te komen. 

De laatste hoogtemeters van de dag gaan naar het sprookjesachtige dorpje Binn dat op 1422 meter hoogte ligt. Daar is ook onze vierde stempel. 

Daarna vervolgt de weg zich voornamelijk over brede paden fireroads, langs hoge watervallen en steile bergpassen.

Bij het hotel worden we getrakteerd op een luxe vijfgangen diner. Het is heerlijk, maar we zijn blij als we ons bed op kunnen zoeken. Om negen uur gaat het licht uit. De derde dag zal het toetje zijn.

Dag 3: Ernen – Fiesch (35 KM // 850 HM)

We doen het deze ochtend iets rustiger aan, want deze laatste dag is 35 kilometer en ruim 700 hoogtemeters de minst zware van de drie. De trails komen vandaag niet boven de boomgrens en we verslijten ook regelmatig wat stukken asfalt om de mooie stukken op te zoeken. We volgen voornamelijk de rivier ‘de Rhône’. Onderweg komen we door typisch zwitserse dorpjes met houten huizen. Deze zijn vrolijk gedecoreerd met prachtige bloemen. Halverwege een klim op een dorpsweggetje duiken we een voetpad in die door een prachtig naaldbos naar beneden kronkelt. 

Onderweg remmen we regelmatig af voor wandelaars en laten hen passeren. Mijn gids heeft ‘be nice, say hi’ hoog in het vaandel zitten. Ook de Stoneman heeft de route al vaker moeten verleggen in verband met asociaal gedrag van mountainbikers op verschillende trails, iets waar Nederlandse trailbuilders ook ervaring mee hebben.

In het dorpje Reckingen (1326 m) pakken we met gemak stempel nummer vijf. Het zwaarste gedeelte van deze dag is een klim van 400 meter naar de volgende checkpoint. Deze meters vallen in het niet in vergelijking met de vorige dagen, maar toch zijn ze zwaar. Het stijgingspercentage voelt hoog en de zon voelt als een extra obstakel. Gelukkig belanden we snel in de schaduw van de bomen. Daar passeren we een aantal prachtige watervallen en trotseren we heerlijke natuurlijke trails.

In het plaatsje Bellwald vullen we onze calorieën bij en pakken we het laatste gaatje in de stempelkaart. We did it! Een moment vol met high fives en fist bumps volgt. We zijn trots op onszelf.

Om de Stoneman af te sluiten moet je de kaart inleveren bij het punt waar je bent gestart. Voor ons is dit Fiesch. En laat dat nu het laagste punt op de hele route zijn. Dit betekent dat onze laatste momenten tijdens de Stoneman Glaciara zullen bestaan uit afdalen. Epic!

Tussen twee houten huizen door schieten we een smal paadje in. De adrenaline giert door het lijf als we rakelings tussen bomen en grote rotsen door schieten. Natuurlijke trails met een lekkere flow worden afgewisseld met technische secties en lange worteldoeken. Onze gids probeert ons zoveel mogelijk van het asfalt af te houden en zoekt de tofste paadjes op. 

Met zichtbare trots halen we onze trofee op. Een stuk hout met een ‘bronzen’ steen en het Stoneman logo er bovenop. Deze krijgt een mooie plek in de woonkamer, want dan kunnen we er nog veel aan terugdenken. Wij deden in 2020 mee aan de Stoneman Challenge. That was a privilege.

Meer info over de stoneman: Stoneman Glaciara

De mountainbikeroute van Hoofddorp heeft recent een uitgebreide update gehad. Dit heeft als resultaat dat je de route nu bijna het hele jaar kunt rijden. De natte plekken zijn voorzien van granulaat. Ook zijn er meer kilometers te rijden dan voorheen.
De kleine features die de route al had zitten er nog steeds in en het letterlijke hoogtepunt op ‘Big Spotters Hill’ heeft een singletrack klim gekregen. En je kunt er natuurlijk ook nog steeds via de zijkant vanaf.

Ondanks dat de omgeving niet veel hoogtemeters kent, is handig en leuk gebruik gemaakt van de mogelijkheden die er zijn!
Complimenten aan de bouwers!

Klik op de foto’s voor een vergroting.

Meer info over de route: Website Noordbikers en MTBroutes

Onder de letterlijke en figuurlijke rook van de industrie van het Ruhr-gebied ligt Solingen.
Een compact gebied met vele leuke trails. Vooral geschikt voor de meer ervaren rijders. Je komt er relatief ruige trails tegen met wortels, rotsen en steile afdalingen. Genieten dus!

Wij waren deze dag op pad met Hans van MTB Solutions. Zeker een aanrader, aangezien hij de plek als zijn broekzak kent. Daarnaast kan hij goed inschatten welke trails passen bij onze skills. Zo verlies je geen tijd en heb je een topdag!

Ik vond de omgeving echt fantastisch. Je rijdt in mooi stuk natuur met mooie bossen en kabbelende riviertjes. Het klimmen is goed te doen en het niveau van de trails kan je goed opbouwen.

De foto’s zijn gemaakt door Rex Silvam